Westvleteren 12 is het beste bier ter wereld. En het duurste dankzij een uitgekiende marketingstrategie. Bovendien is het gewoon hetzelfde bier als St. Bernardus Abt 12. Over Westvleteren doen de wildste verhalen de ronde. Door de recente afschaffing van de biertelefoon is de discussie heviger dan ooit. Sofie verbleef eind maart 24 uur bij de monniken van Westvleteren. Ze kreeg hierdoor een uniek inzicht in de trappistengemeenschap en neemt vier mythes onder de loep.
Mythe 1: Westvleteren 12 is het beste bier ter wereld
Sinds 2005 kent de wereld Westvleteren 12 als het ‘beste bier ter wereld’. Dat heeft alles te maken met de Amerikaanse ratingwebsite Ratebeer.com, die recensies van duizenden bierliefhebbers publiceert. Maar is de 12 nu werkelijk het allerbeste bier ter wereld? Neen. Het is een ontzettend mooi, donker en karaktervol bier, maar we hebben in ons land nog andere donkere trappistbieren en krachtige bruine bieren die er gerust naast kunnen staan.
Mythe 2: De schaarste is een slimme marketingstrategie
De vraag naar Westvleterenbieren is enorm, waarom wordt er dan gewoon niet meer bier gebrouwen? Je mag niet uit het oog verliezen dat Sint-Sixtus geen gewone brouwerij is, maar een trappistenabdij. Winst maken is niet het doel van die kloostergemeenschap. De monniken brouwen om te leven, niet omgekeerd.
Mythe 3: De bieren van Westvleteren zijn duur
Op menukaarten van bepaalde horecazaken vind je de Westvleteren 12 tegen een hoge prijs terug. 10 tot 20 euro per flesje is niet ongewoon. En online bieden verschillende dubieuze websites het bier te koop aan tegen prijzen van 100 tot zelfs 900 euro. Mensen bellen zelfs kwaad naar de abdij om die woekerprijzen aan te klagen, maar die heeft er niets mee te maken. De prijzen die de monniken vragen, zijn veel democratischer: Westvleteren blond koop je voor 35 euro per krat, voor Westvleteren 8 tel je 40 euro neer per krat en voor 45 euro ben je de trotse eigenaar van een krat Westvleteren 12.
Mythe 4: St. Bernardus Abt 12 is hetzelfde bier als Westvleteren 12
In 1946 vertrouwde de Sint-Sixtusabdij het brouwen en de verkoop van haar bieren toe aan de Brouwerij St. Bernardus. Daarnaast bleven de monniken zelf ook brouwen. Hun eigen bieren verkochten ze alleen aan de poort van de abdij en in het café. Maar in 1992 namen de monniken alles weer zelf in handen. Daardoor ontstond de mythe dat de twee bieren — Westvleteren 12 en St. Bernardus Abt 12 — volgens hetzelfde recept en met dezelfde ingrediënten gebrouwen worden.
De waarheid is dat het nooit dezelfde bieren zijn geweest. De monniken van de Sint-Sixtusabdij brouwen al bier sinds 1839 en zijn daar nooit mee gestopt. Doorheen de tijd is het recept meermaals aangepast, ook na 1946. Westvleteren smaakte ooit zelfs zoetzuur, vergelijkbaar met oud bruin-bieren. Dat veranderde definitief in de jaren 70. Tot 1976 maakte de Sint-Sixtusabdij gebruik van een ‘koelschip’ waarin het hete wort wordt afgekoeld en blootgesteld aan de open lucht en de micro-organismen die erin leven. Daar werd toen van afgestapt. De nieuwe Westvleteren zoals we die nu kennen zag toen het levenslicht.
De Westvleteren 12 verschilt nog op een aantal andere punten van de St. Bernardus Abt 12. Zo werkt de Sint-Sixtusabdij met de verse gist van Westmalle, de trappistenbrouwerij in de Kempen. Samen met de methode van open vergistingskuipen draagt dat bij tot de aangename fruitigheid in de smaak.
Dit artikel verscheen eerder in Het Laatste Nieuws.
